Tag Archives: ข้อคิดเพื่อการดำเนินชีวิต

ในขณะที่ยังหาสิ่งที่ใช่ สิ่งที่เป็นตนเองยังไม่เจอ สิ่งที่สมควรกระทำคือ สัตย์ซื่อ ในการรักษาทางของตนเอง อะไรที่เป็นภาระหน้าที่ที่ควรกระทำ ก็ทำไปอย่างสัตย์ซื่อ เที่ยงตรง สม่ำเสมอ และมีวินัย อะไรที่เข้ามาใหม่ๆ มีโอกาสให้ได้ลองก็ควรเปิดตนเองก้าวเข้าสู่สิ่งใหม่ๆ ที่เข้ามา เพื่อเพิ่มประสบการณ์ชีวิต เพิ่มช่องทางในการเรียนรู้ เพิ่มโอกาสในการค้นหาตนเองมากยิ่งขึ้น ทั้งนี้ ต้องใส่ใจ ที่จะเรียนรู้ ในทุกๆ สิ่ง ไม่ใช่แค่ฉาบฉวย ไม่ใช่เพียงแค่ทำให้ผ่านๆ ไป เพราะนั่นจะทำให้ไม่เห็นผล หรือ เกิดผลใดๆ ทั้งสิ้น การเรียนรู้และเฝ้าสังเกตตนเองในการทำสิ่งต่างๆ ตามวาระและโอกาสที่เข้ามา จะทำให้สามารถค้นหาตนเองได้เป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเป็น เรื่องการงาน ศักยภาพ ความสามารถ ตะลันต์ ของประทาน การทรงเรียก รวมไปถึงเรื่องของคู่ครอง … การทุ่มเท ทำสิ่งต่างๆ ย่อมทำให้ เห็นผลสะท้อนกลับมา และจะส่งผลให้มองเห็นตนเองในภาพรวมมากยิ่งขึ้น กุญแจหลักของการค้นหา เอกลักษณ์ของตนเอง คือ ความสัตย์ซื่อ จริงจัง เรียนรู้ และอดทนรอคอย บางคนค้นพบเอกลักษณ์ของตนเองตั้งแต่วัยเยาว์ บางคนกว่าจะค้นพบเอกลักษณ์ของตนเองก็ในวัยฉกรรจ์แล้ว และในบางคนใช้เวลายาวนาน… Read More »

การดำเนินชีวิตบนโลกที่เต็มไปด้วยความบาป ย่อมหลีกหนีไม่พ้น ที่จะพบเจอกับสิ่งที่ไม่เป็นธรรม ไม่ชอบธรรม คนชั่วร้าย เหตุการณ์ที่ย่ำแย่ หรือ สิ่งที่เลวร้าย เมื่อพบความอธรรม … สิ่งที่ต้องทำ คือ ปกป้อง และ รักษาตนเองและครัวเรือนไว้ให้ดี ไม่ใช่ลุกขึ้นมาจัดการ เพราะเราก็เป็นมนุษย์ที่มีความจำกัดเหมือนกัน โดยเฉพาะความหยั่งรู้ ทุกมิติ ทุกกาลเวลา ทุกด้าน เมื่อเรารักษาทางของตนเอง พระเจ้าจะทรงรักษาและสงวนผู้ชอบธรรมไว้ด้วยพระองค์เอง ในขณะที่เมื่อถึงวาระเวลา ความอธรรมเหล่านั้นจะถูกจัดการด้วยพระหัตถ์ของพระเจ้า อียิปต์ ทำบาปอย่างดาษดื่น ก็ใช่ว่า จะต้องมีใครลุกขึ้นมาจัดการอียิปต์ ในขณะนั้นอิสราเอลได้แต่เฝ้าร้องทูลต่อพระเจ้า การดูแลมาถึงทุกๆ วัน แม้ยังไม่ถึงวาระพ้นสภาพเหล่านั้น การอวยพร ด้านอาหารก็ไม่ขาด การอวยพรด้านการขยายพงษ์พันธุ์ ก็ยิ่งทวีคูณ จนกระทั่งแม้แต่อียิปต์ยังหวั่นกลัวว่าจะเป็นภัยถึงตัว และในทางกลับกัน ก็หาใช่ว่าอิสราเอลจะไม่เคย หรือ ไม่ได้ทำผิดเลย… • พวกเขาเก่งด้านการบ่นต่อว่าพระเจ้า • พวกเขาเปรียบเทียบพระเจ้ากับหยากเยื่อของอียิปต์ ด้วยกระเทียม • พวกเขาไม่เชื่อฟังพระเจ้าอย่างสุดใจ • วรีกรรมของพวกเขามากเหลือเกิน ตลอดเส้นทางเข้าสู่คานาอัน ทั้งๆ ที่เป็นช่วงที่ต้องพึ่งพาพระเจ้าสุดใจ แต่ก็ยังอหังการ… Read More »

เมื่อเราเข้ามาหาพระเจ้า สิ่งแรกที่จะทรงทำ คือ ชันสูตรใจภายใน!!! *ไม่มีสิ่งใดปิดซ่อนจากพระเนตรพระกรรณพระเจ้าพ้น แต่น้ำหนัก ณ ตอนนั้น ที่พระเจ้าทรงให้ คืออะไรต่างหาก หาใช่ว่าจะทรงปล่อยผ่าน!!! ~ บ้างได้รับกำลัง ~ บ้างได้รับการเยียวยา ~ บ้างได้รับคำตอบ ~ บ้างได้รับปัญญา ~ บ้างได้รับการรักษา ~ บ้างได้รับพระพร ~ บ้างได้รับความเข้าใจ ~ บ้างได้พักสงบ ~ บ้างได้รับการตักเตือนจากองค์พระวิญญาณ ~ บ้างได้รับการปลอบประโลม . . . จะได้รับสิ่งใดก็ตาม นั่นเพราะ พระเจ้าทรงให้น้ำหนัก ณ ตอนนั้น แต่ยังมีอีกหลายสิ่งที่จะตามมา เพราะพระเจ้าไม่นิ่งเฉยที่จะตอบแทนทั้งความชอบธรรม และความอธรรม ส่วนของความชอบธรรม – พระองค์จะทรงอวยพรเป็นรางวัล – จะเพิ่มพูน ขยายชีวิตให้เติบโต – จะคืนส่วนที่สูญเสีย และได้รับความไม่เป็นธรรม – จะทรงนับว่า “ชอบธรรม” ส่วนของความอธรรม… Read More »

การมากที่ปรึกษาโดยที่ตนเองปราศจากรากฐานของพระคำ ย่อมตกเป็นเหยื่อของผู้อวดรู้ และฟาริสี มากที่ปรึกษา คือ การเสริมสร้างส่วนที่ขาดความรู้ ความเข้าใจ ไม่ใช่การว่างเปล่าแบบไม่มีอะไรเลย แม้แต่กรอบล้อมรั้วชีวิตตน หากเป็นเช่นนั้น… จงนำความไปปรึกษาพระเจ้า พระองค์มีวิธีการสอนเราแต่ละคนอย่างแน่นอน เพราะทรงเป็นพระเจ้าที่ทรงพระชนม์อยู่และประทับอยู่ด้วย ตัวอย่างเช่น … ขันทีที่อ่านพระคำอิสยาห์ไม่เข้าใจ พระเจ้าจึงส่งฟีลิปมา เพื่อเสริมสร้างเขา = พระเจ้าไม่ละทิ้งและปล่อยให้ผู้ที่แสวงหาพระเจ้าด้วยความถ่อมใจ ต้องขาดสิ่งใดๆ โดยเฉพาะความเข้าใจในพระคำ กจ.8:26-40 26 แต่ทูตองค์หนึ่งขององค์พระผู้เป็นเจ้าสั่งฟีลิปว่า “จงลุกขึ้น ไปยังทิศใต้ตามทางที่ลงไปจากกรุงเยรูซาเล็มถึงกาซา” (ซึ่งเป็นทางเปลี่ยว) 27 ฟีลิปก็ลุกไป และนี่แน่ะ มีขันทีชาวเอธิโอปคนหนึ่ง เป็นข้าราชการของพระนางคานดาสีพระราชินีของชาวเอธิโอป และเป็นนายคลังทรัพย์ทั้งหมดของพระราชินีองค์นั้น ท่านมานมัสการที่กรุงเยรูซาเล็ม 28 ขณะนั่งรถม้ากลับไปนั้น ท่านกำลังอ่านหนังสืออิสยาห์ผู้เผยพระวจนะอยู่ 29 พระวิญญาณตรัสสั่งฟีลิปว่า “จงเข้าไปชิดรถม้าคันนั้นเถิด” 30 ฟีลิปจึงวิ่งเข้าไปใกล้ และได้ยินท่านอ่านหนังสืออิสยาห์ผู้เผยพระวจนะ จึงถามว่า “ท่านเข้าใจสิ่งที่อ่านหรือไม่?” 31 ขันทีจึงตอบว่า “ถ้าไม่มีใครอธิบาย จะเข้าใจได้อย่างไร?” ท่านจึงเชิญฟีลิปขึ้นไปนั่งบนรถม้ากับท่าน 32 พระคัมภีร์ตอนที่ท่านอ่านอยู่นั้นคือข้อเหล่านี้ “ท่านถูกนำไปฆ่าเหมือนอย่างแกะ ลูกแกะนิ่งอยู่ต่อหน้าผู้ตัดขนของมันอย่างไร… Read More »

พระเจ้าทรงนำอิสราเอลประชากรของพระองค์ด้วยเสาเมฆในเวลากลางวันและเสาเพลิงในเวลากลางคืน ในถิ่นทุรกันดารที่เริ่มต้นออกจากอียิปต์มุ่งสู่แผ่นดินคานาอัน เมื่อมีการนำของพระเจ้าอิสราเอล รื้อถอน เต้นท์ที่พักของตนเอง เพื่อเคลื่อนไปตามการทรงนำของพระเจ้าในทันที แต่เมื่อไม่มีการทรงนำของพระเจ้า พวกเขาพักและดื่มกินอยู่ในบริเวณนั้น โดยที่สายตาจับจ้องไปที่เสาเมฆและเสาเพลิงอยู่เสมอ เพื่อจะไม่พลาดจากการทรงนำของพระเจ้า การทรงนำของพระเจ้าจะชัดเจนโดดเด่น เพื่อให้ประชากรของพระองค์เห็นอย่างชัดเจน เพื่อทำให้เห็นหนทางการตอบสนองพระเจ้าอย่างชัดเจน เพราะพระเจ้าทรงเป็นพระเจ้าแห่งความชัดเจน ไม่ทรงคลุมเครือ … ดังนั้นการทรงนำของพระองค์ก็เช่นกัน จะทรงนำอย่างชัดเจน เพียงแต่คนของพระเจ้า ต้องจับจ้องและจดจ่อไปที่เสาเมฆและเสาเพลิงนั้น หมายถึงการทรงนำนั้น ไม่ว่าจะเป็นเวลาใด ไม่ว่าจะมืดหรือสว่าง พระองค์ทรงมีวิธีและหนทางในการทรงนำให้แก่เรา อพยพ 13:21-22 21 พระยาห์เวห์เสด็จนำทางพวกเขาในเวลากลางวันด้วยเสาเมฆ และในเวลากลางคืนด้วยเสาเพลิง ให้พวกเขามีแสงสว่างเพื่อจะเดินทางได้ทั้งกลางวันและกลางคืน 22 พระองค์ไม่ได้ทรงให้เสาเมฆในเวลากลางวันและเสาเพลิงในเวลากลางคืนคลาดจากเบื้องหน้าประชากรเลย   เสาเมฆและเสาเพลิง 1.    อิสราเอลเคลื่อนย้ายตนเองอย่างทันที เมื่อมีการทรงนำของพระเจ้ามาถึง พวกเขาไม่อิดออด ไม่บิดเบือน ไม่ต่อรอง หรือไม่ยืดเวลาออกไป ลักษณะการสร้างเต้นท์เพื่ออยู่อาศัยของพวกเขา จึงต้องพร้อมเสมอสำหรับการเคลื่อนย้าย… การดำเนินชีวิต ของเราเองก็เช่นกัน ควรเตรียมพร้อมเสมอ เมื่อการทรงนำของพระเจ้ามาถึงเรา อย่างเจาะจง ควรพร้อมในการก้าวและเคลื่อนไปกับพระเจ้าอย่างทันท่วงที อย่าพยายามสร้างสิ่งใดที่สามารถถ่วงหรือหยุดตนเองเอาไว้ ทำให้ไม่สามารถตอบสนองพระเจ้าอย่างทันที หรือต้องยืดเยื้อออกไป รวมไปถึงการผ่านเลยที่จะไม่ตอบสนองพระเจ้า 2.    เมื่อไม่มีการทรงนำของพระเจ้า… Read More »

นกไม่กลัวฝน ในยามที่ฝนตก มันจะเกาะกิ่งไม้ และ ทำความสะอาดขนของมัน พร้อมทั้ง รับความชุ่มฉ่ำ จากสายฝน แต่หากฝนตกหนัก ลมแรง นกจะบินไปหาที่หลบซ่อน แล้วรอจนกว่าฝนจะซาลง เพื่อออกมาเล่นน้ำฝน รับความสดชื่นชำระล้างปีกของมัน ไซร้ตามซอก รายละเอียดของปีกให้สะอาด นกไม่พร่ำบ่นเวลาแห้งแล้ง เมื่อถึงเวลาที่ ที่ประจำของมันแห้งแล้ง ไม่มีอาหารจะกิน หรือ ไม่เพียงพอ มันจะย้ายถิ่น เพื่อหาอาหารดำรงชีวิต มันไม่พร่ำบ่นต่อสิ่งเลวร้าย หรือ แย่ๆ แล้วทนอยู่ตรงนั้น แต่มันจะขวนขวายออกหาที่ใหม่ๆ ที่มีอาหาร เพียงพอต่อการดำรงชีพของมัน วิถีของนก 1.    มันไม่บ่นพร่ำเพรื่อ มันมีชีวิตอย่างมีสุขได้ ท่ามกลางสภาพแวดล้อม ของมันเอง •    เมื่อใดก็ตามที่สภาพแวดล้อมไม่เอื้ออำนวย >> มันจะเพิ่มความขยัน เพื่อหาแหล่งใหม่ๆ ในการดำรงชีพของมันเอง •    เมื่อใดก็ตามที่สภาพแวดล้อมเอื้ออำนวย >> มันจะใช้ชีวิตแบบชิวๆ เพื่อเก็บกินสิ่งเหล่านั้นด้วยความสวยงาม •    เสียงนกร้องจึงเป็นเสียงแห่งความไพเราะของธรรมชาติ อีกทั้งยังสะท้อนถึงสภาพ รอบๆ ด้วยซ้ำ 2.    มันไม่จำกัดตนเอง… Read More »

แท้ที่จริงซาโลมอนได้เปรียบกว่าใครๆ เพราะว่าดาวิดผู้เป็นบิดาได้จัดเตรียมสิ่งต่างๆ ไว้ให้แก่เขาอย่างดีพร้อม ใครๆ ก็อยากเป็นแบบซาโลมอน มีมากมาย มีใหญ่โต จนกระทั่งไม่มีใครเปรียบเทียบได้ แต่เพราะความขี้อวดของซาโลมอน ทำให้เขาล้มลงและพลาดพลั้งให้กับสิ่งที่ไม่สมควร ความร่ำรวยของซาโลมอน แลกมาด้วยการหันหลังให้กับพระเจ้า มีภรรยามากมาย เพื่อเพิ่มพูนความมั่งคั่งและมั่นคงของตนเอง โดยลงลืมไปว่า… สิ่งทั้งหมดทั้งมวลที่เขามี มาจากการอวยพรของพระเจ้า และการจัดเตรียมเป็นอย่างดีของบิดาที่ส่งต่อให้แก่เขา หลายคนอยากมั่งคั่งแบบซาโลมอน หมายถึง อยากร่ำรวยและพยายามอวดตนเอง present ตนเองและสิ่งที่มีให้ทุกคนเห็น สิ่งเหล่านี้มักเต็มไปด้วยความหยิ่งและผยองจากภายใน อีกทั้งยังเต็มไปด้วยการล่อหลอกให้หลงจากภายนอก อับราฮัมก็มั่งคั่ง แต่เขาไม่เคยอวดในสิ่งที่เขามี โยเซฟก็ร่ำรวยเป็นรอง แค่ฟาโรห์เพียงองค์เดียว แต่เขาก็ไม่เคยอวดในสิ่งที่เขามี ความแตกต่างของคนขี้อวด มักยกตนเองขึ้น แต่คนที่ถ่อมลง แม้มีมากขนาดไหน เขาก็ถวายเกียรติแด่พระเจ้า เหตุนี้เองจึงไม่พระพรของพระเจ้าไปจากชีวิตของเขา จะมีประโยชน์อันใดหากความร่ำรวยที่ตนเองมี ทำให้หลงลืมพระเจ้า สุดท้ายโซโลมอนได้แต่เพียงพูดว่า “อนิจจัง อนิจจัง”   ความมั่งคั่งแบบซาโลมอน 1.    เราสามารถมีสิ่งสารพัดได้อย่างมั่งคั่ง เพราะพระเจ้าผู้ทรงอวยพร แต่อย่ายอมแลกความมั่งคั่งนั้นกับสิ่งใด เพื่อแทนที่พระเจ้า เพราะสุดท้ายมันจะว่างเปล่าและล้มเหลว 2.    สิ่งที่พระเจ้าอวยพร จะเป็นความมั่นคง แต่สิ่งที่มนุษย์ควาญหาจะเป็นเพียงแค่ชั่วคราว เกียรติยศ ชื่อเสียง… Read More »

คนเรามักไม่ค่อยรู้จักขอบเขตของตนเองและไม่ค่อยรับผิดชอบในขอบเขตที่ตนเองสามารถแก้ไขได้ ตัวอย่างเช่น เมื่อพบเห็นปัญหาบางอย่าง มักโทษองค์รวม โดยไม่ได้มองว่าตนเองจะแก้ไขอะไรในส่วนของตนได้ จึงส่งผลให้เกิด 2 สิ่ง… คือ… 1.    ไม่ทำในส่วนของตนเอง 2.    พยายามจะไปแก้ส่วนใหญ่ ที่เกินขอบเขตของตน ซึ่งแทบจะไม่มีผลอะไรเลย อันเนื่องจากพลังและกำลังของตนอันแสนน้อยนิด เหตุนี้เองจึงทำให้รู้สึกบั่นทอนและหมดกำลังใจในการทำดี หากเราแต่ละคนจัดการและกระทำสิ่งต่างๆ ในขอบเขตของตนเอง จะเป็นการยากมากๆ ที่จะทำให้เลิกราหรือเลิกล้มในการทำดี หลายสิ่งหลายอย่างสามารถเริ่มต้นได้ ด้วยขอบเขตของตนเอง ตัวอย่างเช่น หากสังคมไม่ดี เราสามารถสร้างครอบครัวของเราให้อบอุ่นได้ การเริ่มต้นเช่นนี้ก็เริ่มต้นด้วยตนเองภายในขอบเขตครอบครัวของตนเอง ต่อให้สังคมจะแย่เพียงใด เราจะสามารถมีความสุขได้ท่ามกลางขอบเขตที่ตนเองสามารถรับผิดชอบ ในทางตรงกันข้ามคนที่ไม่รู้จักขอบเขตของตน จะมัวแต่โทษสังคม โดยไม่เริ่มต้นที่จะสร้างพื้นฐานครอบครัวของตนเอง ให้ดี ให้แข็งแรง และให้ปลอดภัย ดังนั้นจึงต้องรับผลกระทบจากสังคมอย่างเต็มๆ ในขณะเดียวกัน หากเราแต่ละคนทำในขอบเขตของตนเอง โดยการสร้างครอบครัวให้แข็งแรง ให้อบอุ่น ทุกครอบครัวทำเช่นนี้ องค์รวมจะถูกเปลี่ยนเอง สังคมจะถูกเปลี่ยนเอง วันนี้เราได้ทำส่วนของตนเองหรือยัง? ได้ทำในขอบเขตของตนเองมากน้อยสักเพียงใด? หรือเพียงแค่ พยายามจะทำในสิ่งที่ไม่ใช่ขอบเขตของตนเอง? หรือปล่อยผ่าน ไม่ทำเลยสักสิ่งเดียว? คริสเตียนก็เช่นกันเราอาจไม่สามารถเปลี่ยนโลกทั้งโลกนี้ได้ หากพระเจ้าไม่ได้ใช้เราให้เป็นคนยิ่งใหญ่ขนาดนั้น แต่เราสามารถจัดการและสร้างในส่วนที่เป็นขอบเขตของตนเอง ใช้ชีวิตของตนเอง สร้างครอบครัวของตนเอง สร้างชุมชนของตนเอง… Read More »