ในการเดินทางไปในที่ต่างๆ พาหนะที่นำเราไปก็แตกต่างกันออกไป
ครั้งหนึ่ง ข้าพเจ้าเคยเดินทางไปกระบี่ด้วยรถยนต์ส่วนตัว มันสามารถพาเราไปในทุกที่ๆ เราต้องการ แม้ระยะทางจะไกลแค่ไหนมันก็พาเราไปได้อย่างสะดวกสบาย และสถานที่หนึ่งเป็นที่ๆ สวยงามมากสำหรับจังหวัดกระบี่ ใครๆก็อยากไปที่นี่สักครั้งถ้าได้ไปถึงกระบี่แล้ว มันคือสระมรกต…ขึ้นชื่อในเรื่องของความใสสะอาดและน้ำสีเขียวมรกตอย่างเป็น ธรรมชาติ แต่เมื่อไปถึงทางเข้ากลับมีป้ายบอกด้านหน้าว่า “เดินเท้า 800 เมตรถึงสระมรกต” ทันใดนั้นพนักงานโบกรถได้โบกให้เราเข้าที่จอดทันที แล้วเดินเท้าเข้าไป เราจำต้องสละรถที่พาเราไปได้ทุกทีและลงจากรถเพื่อเดินเท้าต่อไปยังจุดหมาย
เส้นทางเล็กๆเพียงพอสำหรับคนเดินสวนทางกัน แต่ไม่พอสำหรับรถเข้าและไม่เหมาะที่รถจะเข้าถึงได้เพราะเป็นทางที่ขนาบด้วย ป่าที่ถูกถางเพื่อให้คนเดินเข้าไปได้เพลิดเพลินกับธรรมชาติทั้ง 2 ข้างทาง ผ่านไประยะเวลาเกือบครึ่งชั่วโมงก็ถึงเสียที… สระมรกต …มันช่างเขียวสดอะไร เช่นนี้ น้ำเป็นสีเขียวมรกตจริงๆ อย่างกับใครมาสร้างสระว่ายน้ำที่ปูกระเบื้องด้านล่างสีเขียวสด อย่างไงอย่างนั้น ความใสของน้ำที่รวมตัวกันในสระกลายเป็นสีเขียวได้อย่างไรไม่รู้ แต่ผู้คนที่มาถึงต่างพากันกระโดดลงไปเล่นน้ำอย่างเพลิดเพลิน บางคนก็นั่งพักผ่อน บางคนนั่งชมวิว…เออ!! มันคุ้มกับที่เดินเข้ามาจริงๆ ถ้าเดินเข้าและออกก็เป็นระยะทาง 1,600 ม.ก็เมื่อยเอาการ แต่เนื่องจากคน เยอะเพราะทุกคนต่างเล่นน้ำกันให้คุ้มกับที่อุตส่าห์เดินมา แต่มีคนกลุ่มนึงหลีกเลี่ยงคนจำนวนมากเดินต่อไปอีก 800 เมตร เพื่อพบกับบ่อน้ำผุด
คราวนี้เส้นทางเดินแคบกว่าเดิมประมาณ 4 เท่า (ทางเดินมายังสระมรกตจะกว้างประมาณเดินเรียงหน้ากระดานแบบสบายๆ ได้ 4-5 คน) เพราะกว้างประมาณคนเดินคนเดียวแบบสบายๆ เวลามีคนสวนทางต่างต้องเบี่ยงตัวให้ทางซึ่งกันและกัน ตลอดเส้นทางผู้คนต่างคาดหวังว่าจะเจอกับน้ำที่ใสและสะอาดกว่าที่นี่ ที่เรียกว่าสุดยอดของสุดยอด … บ้างก็ถามคนที่เดินสวนกลับออกมา ทุกเสียงตอบเป็นเสียงเดียวว่าสวย คุ้ม ใส แต่ในขณะเดียวกันก็มีเสียง Confirm ระยะทางว่ายังอีกไกล ไม่มีร่มเงาใดๆ เพราะต้นไม้ 2 ข้างทางนี้ต่างจากทางระยะแรกที่เป็นเหมือนป่าทึบเงาไม้บังแดดให้เราเป็นอย่างดีเราเผชิญกับความเมื่อยเพียงอย่างเดียว แต่เวลานี้ความเมื่อยได้คูณ2 และความร้อนจากแสงแดดที่พึ่งร่มเงาไม้ไม่ได้ เพราะต้นไม้เป็นไม้ชนิดระดับสูงเท่าหรือเตี้ยกว่าตัวเรา และทางเดินยกสูงทำให้ต้นไม้ต่างอยู่แค่ระดับเข่าถึงเอวเราเอง… และแล้วก็ถึงเสียที “บ่อน้ำผุด”…
อัศจรรย์การทรงสร้างของพระเจ้าทำเอาทุกคนที่มาถึงอึ้งและหยุดนิ่งเพื่อจะมองดูความงดงามและความเป็นไป…น้ำกลายเป็นสีฟ้าใส สีฟ้าจริงๆเหมือนคนทำสีหกทั้งกระป๋อง โดยน้ำนี้เกิดจากการผุดขึ้นมาจากใต้ดินจนเป็นน้ำสีฟ้าใสเป็นบ่อขนาดใหญ่ แต่น่าเสียดายเราพบป้าย “ห้ามเล่นน้ำ” เนื่องจากน้ำผุดเกิดจากดินโคลนด้านล่างทำให้เกิดภาวะโคลนดูด แต่แม้เล่นน้ำไม่ได้ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าคุ้มค่าเหลือเกิน เมื่อเทียบกับระยะทาง 800+800+800+800=3,200 เมตร ที่สำคัญบ่อน้ำผุดนี้เป็นต้นน้ำของสระมรกต น่าอัศจรรย์จริงๆที่ต้นน้ำเป็นสีฟ้าสดใส ด้วยระยะทาง 800 เมตรน้ำได้กลายเป็นสีเขียวมรกต
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
♣ พาหนะ แม้จะดีต่อเราเพียงใดก็ตามแต่มันสามารถเอื้อประโยชน์และอำนวยความสะดวกให้เราได้เท่าที่เส้นทางนั้นเอื้อเท่านั้น หากเราไม่ยอมละรถไว้ เราก็ไม่สามารถได้เห็นบ่อน้ำผุดหรือแม้แต่สระมรกต ด้วยซ้ำ เพราะบางเส้นทางเราต้องเดินเท้า บางเส้นทางเราต้องใช้พาหนะชนิดอื่นๆ แทน หากเรามัวยึดติดกับคนๆใดหรือวิธีการใดๆ ก็ตาม เราจะไม่สามารถได้รับสิ่งที่ควรได้รับหรือสิ่งที่รอเราอยู่ข้างหน้า แน่นอนเมื่อกลับออกมาเรายังคงต้องพึ่งรถและมันดีที่สุดด้วยซ้ำ สำหรับเส้นทางข้างหน้า การที่ใครบางคนหรือวิธีการใดเป็นตัวเลือกและคำตอบที่ดีที่สุดในเส้นทางชีวิตของเรา แต่จะมีบางช่วงเวลา บางโอกาส บางสถานการณ์ที่คนๆ นั้นเข้าไปไม่ถึง เราจำเป็นต้องพักเขาไว้ เพื่อเราจะเดินต่อไป ไม่ได้หมายถึงการตัดทิ้งไปจากชีวิตเพราะเมื่อผ่านเวลาหรือสถานการณ์นั้นความจำเป็นก็ยังคงอยู่เช่นเดิม แต่หากเรายึดไว้ เราก็จำเป็นต้องสละสิ่งที่รอเราอยู่ข้างหน้าและสิ่งที่เราควรได้รับไป ….แต่แท้จริงไม่มีพาหนะใดที่จะพาเราไปได้ทุกที่จริงหรอก เมื่อเรากลับบ้านเราก็ต้องสละรถไว้ที่ลานจอดเพื่อเข้าไปใช้ชีวิตส่วนตัวของเราโดยปราศจากรถนั้น หากเรายึดใครบางคนที่แม้เขาดีเหลือเกินหรือวิธีการที่วิเศษที่สุดไว้กับเรา ตลอดเวลา เราจะไม่สามารถใช้ชีวิตในอีกหลายๆ มุมได้เลย ทั้งมุมส่วนตัว มุมที่ลึกเข้าไป มุมที่สงบ หรือมากมาย..,,
♣ มีคนจำนวนน้อยมากที่ยอมเดินไปสระมรกต แต่ยิ่งมีคนจำนวนน้อยเข้าไปอีกที่ยอมเดินไปที่บ่อน้ำผุด ชนิดนับหัวได้เลย…บางคนยินดีลงจากรถ แต่ไม่ยินดีจะเดินต่อไป พวกเขายินดีจะสละสิ่งที่มีอยู่ เป็นอยู่ แต่ไม่ยินดีที่จะจ่ายออกไปอีกแม้แต่น้อย เขานั่งรอจนกว่าใครบางคนที่เข้าไปแล้วออกมาเล่าให้ฟังหรือได้แค่มองดูคนอื่น มีความสุขสนุกสนานเพราะเขาไม่ต้องการจ่ายราคา ไม่ต้องการยุ่งยากใจ…แต่ใคร บางคนซ้ำแล้วมาถึงที่แต่ไม่ยอมแม้แต่จะก้าวลงจากรถด้วยซ้ำ ความมั่นคงของคนเราแต่ละคนช่างแตกต่างกันออกไปและเราแต่ละคนก็ได้รับแตกต่างกันออกไปด้วยเช่นกัน
14/06/2012 22:20